Eenzame voetsporen
Onze middelste
Wat me opvalt aan eenzaamheid, is dat de focus erg ligt op eenzaamheid bij ouderen. Reclames en doelgerichte activiteiten in wijken zie je als paddenstoelen uit de grond schieten: echter gaat het dan meestal om de strijd tegen eenzaamheid bij ouderen.
Ook in de wijk waar ik woon, is er de laatste jaren veel gebeurd. Ik zat er elke kwartaal met mijn neus bovenop, aangezien ik als lid van de wijkredactie samenwerk met de zogenaamde opbouwwerkers. Zij zorgen o.a. voor de verbinding in een wijk. Helaas gebeurt er voor jongeren in de wijk, wat mij betreft, te weinig. Jongeren, die om welke reden dan ook geen aansluiting kunnen vinden. Zij zitten veelal alleen thuis, net als ouderen.
Onze middelste heeft de afgelopen jaren ook veel alleen thuis gezeten. Als moeder heb ik haar begrepen en gesteund. Samen hebben we van alles ondernomen en uitgeprobeerd, maar het resultaat was nul op rekest. Ondanks haar onvermoede pogingen om toch ergens een maatje te vinden, zit ze nog steeds alleen op een plek. Onze oudste en jongste hebben ook geen scala aan vrienden, maar hebben er beduidend minder last van. Hun praktijkgerichte vaardigheden in de horeca zorgen weliswaar niet voor een aansluiting bij jongeren, maar beiden voelen zich geaccepteerd en tevreden binnen dat concept. De middelste daarentegen, die een theoretische opleiding doet, vindt amper aansluiting, hoe hard ze ook haar best doet.
Samen met zorgaanbieders hebben we geruime tijd aandacht besteed aan haar probleem. Sociaal-maatje, speciale vakanties en clubjes werden op mogelijkheden onderzocht. Ook het onderdeel Beschermd Wonen werd gescand op sociale context. Jammer genoeg heeft het tot op de dag van vandaag niks opgeleverd. Eenzaamheid blijft een moeilijk op te lossen probleem en dat terwijl onze middelste onnoemelijk haar best doet. Ik heb nog nooit een kind meegemaakt, dat zo gemotiveerd is om ergens aan te werken. Dus daaraan schort het niet. Echter haar ASS belemmert haar in het spontaan toestappen naar anderen. Ook de enorme overprikkeling in haar hoofd, zorgt voor moeheid, waardoor ze liever naar bed gaat, dan dat ze op avontuur kan. Daarnaast zakt het vertrouwen in het vinden van iemand steeds dieper weg, door het wegblijven van de succeservaringen.
Als moeder sta in ondertussen met de rug tegen de muur. Machteloos om te lezen, dat de ouderen aandacht krijgen, maar activiteiten voor eenzame jongeren te vergelijken zijn met een speld in een hooiberg. En als er activiteiten zijn voor jongeren, past dat niet binnen haar doelgroep. Daarom probeer ik ook over dit thema bewustwording te creëren bij anderen. Eenzaamheid is voor mijn gevoel een zwaar onderschat probleem in de maatschappij. Als je er niet mee van doen hebt, snap je er niks van: zo werkt dat nu eenmaal. Daarom was ik des te blijer, toen er een herkenning gedurende de Coronacrisis ontwikkelde. Iedereen kende wel iemand met een puber thuis. Echter nu de crisis weer ten einde is, is het grootste deel van de jongeren weer uitgevlogen, maar zit mijn middelste nog steeds alleen in haar bubbel.
Tijd dus om ook eenzaamheid onder jongeren onder de loep te nemen. Tijd om bewustwording te creëren. Tenslotte is de mens niet gemaakt om alleen te blijven.
Onze puck vindt het geweldig om naar de film te gaan, te shoppen, een boek te lezen, te kletsen onder het genot van een theetje en speelt graag (computer)spellen. Ook is een gast van het theater.
