eigenwijze bureaucratie…
Janna De haren schieten me op deze laatste dag van de maand recht overeind. Ik voel mijn bloed koken, zodra ik de nieuwste berichten onder ogen krijg. Het is weer dinsdag: de dag dat er vergaderd wordt over de woonplek van onze oudste. Mijn god, wat is het toch complex om woorden van ouders op
Eenzame voetsporen
Onze middelste Wat me opvalt aan eenzaamheid, is dat de focus erg ligt op eenzaamheid bij ouderen. Reclames en doelgerichte activiteiten in wijken zie je als paddenstoelen uit de grond schieten: echter gaat het dan meestal om de strijd tegen eenzaamheid bij ouderen. Ook in de wijk waar ik woon, is er de laatste jaren
Dagboek van Puck
Maandag 16-1Vandaag is mijn eerste dag dat ik bij Credohuis Beschermd ga wonen. Ik voel veel spanning rondom eten, gewicht en vragen stellen. Ik hoop stiekem dat ik zo snel mogelijk klaar ben voor de volgende stap: begeleid zelfstandig wonen.Ik heb samen met mama en papa mijn kamer ingericht. Het voelt nog niet als mijn
Wij staan op!
Onze oudste “Mam, papa heeft gehuild“… Eindelijk, denk ik als ik dit bericht via mijn oudste dochter te horen krijg. Ook mijn stoere en nuchtere Hollandse man laat zien, hoe ellendig zwaar het hele proces is van bureaucratisch onvermogen om kwetsbare jongeren op een woonplek te krijgen. En niet zomaar jongeren, nee zijn bloedeigen kinderen.
Beschermd wonen
Vandaag is een spannende dag. Ik ga namelijk het huis uit om beschermd te gaan wonen. Weet je wat dat is? Nee, nou dan vertel ik het jullie. Beschermd wonen betekent niets meer, dan dat ik 24-uurs begeleiding krijg tijdens de opstap naar zelfstandig wonen. Hoe lang die fase is, kan verschillen.Ik vind dit super
