Vakantie voor papa en mama
Binnen het 6-weekse RTO (ronde tafel overleg) kwam een moeilijk vraagstuk op tafel te liggen. Zes zorgverleners dachten met me mee, maar de bureaucratie bleek te complex. Vakantie voor papa en mama: hoe lossen we dat op?
Een vraagstuk, waar we al langer over struikelen. Hierdoor nemen we onze kinderen sinds jaar en dag onder de arm en gaan met ze op vakantie. Nu ze bijna alle drie de volwassen leeftijd bereikt hebben, merken wij als ouders, dat het ook tijd wordt om aan onszelf te denken. Vakantie met onze kinderen stond namelijk al die jaren nog steeds in het teken van zorgen en begeleiden. Jammer genoeg is er weinig aan andere mogelijkheden. En als er mogelijkheden zijn, zijn die zo beperkt, dat ze vervolgens weer als zussen en broer op elkaars lip zitten. iets waar we ook bewust niet voor kiezen. Wij als ouders kunnen wel weg, als er ruimte is om de kinderen op te vangen. Laat dat voor onze oudste en onze jongste geen probleem te zijn, voor middelste daarentegen wel: haar autisme laat weinig toe.
Onze middelste is een prachtige meid. Als ze lekker in haar vel zit, stralen haar ogen, ontspant haar lijf en ontpopt ze zich tot een echte humorpantalon. Ziet de wereld er zwart uit en lukt niks, verkrampt haar lijf, buigt ze neer en is haar humor met de Noorderzon vertrokken. Door alles, wat er in ons gezin op het pad kwam, ontwikkelde onze middelste zich tot een aanhankelijk kind. Vooral naar mij toe is er een groot vertrouwen. De buitenwereld, inclusief alle begeleiders, moeten van goede huizen komen, willen ze het vertrouwen winnen van middelste. Hierdoor is het vinden van een plek voor haar, best heel moeilijk. De enige optie om dan op vakantie te kunnen, is haar mee te nemen.
De vakantie naar Berlijn was genieten. We mochten als ouders iets heel bijzonders doen: namelijk onze 20-jarige dochter kennis laten maken met de buitenwereld, waar ze zo naar snakt. In eerdere reacties van jullie, belees ik dat ik niets anders kan doen, dan genieten van het feit dat zelfs 20-jarige kinderen nog steeds op vakantie mee willen. Natuurlijk, in een reguliere situatie, lijkt me dat dan ook echt een voorrecht. In onze situatie, is er geen andere keus. Het is voor haar én voor ons de enige mogelijkheid om weg te kunnen. Echter ontzorgen is er niet bij.
Of wij als ouders ooit de mogelijkheid krijgen om te ontzorgen, is een vraagteken. De toekomst zal het uitwijzen. Het proces van beschermd wonen, is ook voor middelste ingezet. Een veilige plek voor haar vinden, is nog een speurtocht, waar de nodige tijd overheen zal gaan. Echter met heel ons hart en alle liefde, die ervoor nodig is, zullen we ervoor zorgen, dat ook haar grenzen verlegd zullen blijven worden.
liefs Sandarijn
Snap dat jullie ook toe zijn aan een vakantie samen! Even genieten van elkaar en echt tijd voor elkaar. Maar ik snap ook dat je Puck een fijne vakantie gunt, en waar Janna en Mika zich ook bij anderen wel redden, kan ik me voorstellen dat dat juist voor Puck zó moeilijk is.
Wat mooi dan toch dat jullie met zijn drieën deze reis hebben gemaakt. En dan ook niet zomaar een reis, maar een reis waar ook geschiedenis en belevenis centraal staan.
Wat zal ze genoten hebben, ook om mama en papa even echt voor zichzelf te hebben.
De foto’s van jullie reis laten ook een wat meer ontspannen Puck zien volgens mij.
Mooi om van jullie reis mee te hebben mogen genieten door jou berichtjes!
Fijne vakantie nog, en succes met wat er verder nog op jullie pad komt!❤️
Liefs Elly😘
Dank voor je mooie reactie.
De gedachte dat we dit Puck mogen meegeven, staat zeker centraal: de behoefte om ook echt even helemaal niet te zorgen en begeleiden is groot. Het is zelfs zo, dat ik het anders niet ga volhouden.
Puck was een paar dagen ontspannen, dat is zeker zo. Dus daar hebben we ook erg van genoten.
liefs Sandarijn