Mijn glimlach
“Mijn glimlach, ontwapenend als de ochtendzon. Wat een cadeautje, voor deze dag begon” Ik glimlach. De woorden uit mijn eigen poëtische regel zijn prachtig, maar niet helemaal reëel. De glimlach, die ik elke morgen als een cadeau aan de wereld laat zien, is niet het cadeau, dat ik mezelf zou moeten geven. De glimlach is
Vakantieleven
Op 23 juni sloot ik mijn schooljaar van het eerste MBO jaar af. Vanaf die dag heb ik al vakantie. Aangezien mijn nieuwe opleiding pas 26 september start, zit ik dus geruime tijd tijd nog thuis. Zeker omdat ik geen sociaal netwerk heb, vakantiebaantje met goede begeleiding schaars zijn én ik te weinig zelfstandig kan
Familiaire draagkracht
Het was in de zomer van 2006. Samen met Paul en ons gezin genoten we van een warme week op Ameland. De luchten waren hemelsblauw en de zon zorgde voor de nodige vrolijkheid. Tot dat ene telefoontje. Het neemt jullie mee terug ons genetische avontuur in. Na een aantal jaren van onzekerheid en onduidelijkheid rondom
Vakantie voor papa en mama
Binnen het 6-weekse RTO (ronde tafel overleg) kwam een moeilijk vraagstuk op tafel te liggen. Zes zorgverleners dachten met me mee, maar de bureaucratie bleek te complex. Vakantie voor papa en mama: hoe lossen we dat op? Een vraagstuk, waar we al langer over struikelen. Hierdoor nemen we onze kinderen sinds jaar en dag onder
Albrightmom
Allbrightmom Ik ben een Albrightmom. Sinds kort post ik berichten onder deze naam op insta. Zelf ben ik drager van een mutatie op het Gnas-gen: mijn drie kinderen hebben alle kenmerken van het Albrightsyndroom. De bewustwording van een gezin met drie kinderen met een rugzak, vind ik persoonlijk de moeite waard om te delen aan
