Losgelaten en wat nu…
Zoals jullie in mijn vorige blog konden lezen, ben ik losgelaten door Mondriaan. Na 1,5 jaar moet ik het nu alleen gaan doen. Maar hoe doe ik dat? Ik kan jullie vertellen dat het best lastig is om zonder therapie mijn dagelijkse problematieken aan te pakken.” Er is nog zoveel onduidelijk voor mij.
Schoolperikelen
Vanmorgen met mama naar de Plus geweest om pizza voor de uitdaging te halen, een cadeautje voor de verjaardag van papa en wat andere boodschappen. Daarna samen de stad in gegaan, want ik moest kijken voor een rugzak voor school en nog wat andere schoolspullen. Van die rugzak vind ik lastig, want met veel rugzakken gaat mijn rug eraan of val ik om – bij wijze van -of gaat de rugzak er met mij vandoor. (Hihi)
De onduidelijkheid zit hem in mijn angst of alle boeken + laptop+ eten, drinken en telefoon er wel allemaal in gaat passen. Natuurlijk ben ik tevens bang dat die tas te snel kapotgaat. Die onduidelijkheid maakt me nors en onzeker. Mama gaf me dan ook het advies om het even te laten rusten om erover na te denken.
Jammer genoeg blijf ik er toch steeds over nadenken, in de tijd dat we in de stad zijn, waardoor het niet ontspannen is. En dat terwijl ik het liefst heel graag met mama ontspannen een ochtendje stad wil hebben, samen wat lekkers op het terras kunnen drinken of eten, gezellig kletsen over leuke dingen i.p.v. over zorgen en angsten.
Uiteindelijk heb ik het los kunnen laten en heb ik tegen mama gezegd: we komen volgende week terug en PROBEREN het nu te laten rusten.
Vista College
Dat het Mbo volledig nieuw voor me is, maakt het spannend en onduidelijk. Dat het een reguliere school is, zal ik aan moeten wennen, maar dat heb ik er wel voor over want dit is tenslotte wel mijn droom.
Alleen liggen er zoveel beren op de weg. Hoe doen alle anderen het met boeken tillen, schoolspullen uitzoeken, enzovoort? Ik weet niet hoe mijn rooster eruitziet, hoe het werkt op zo’n school? Op Adelante wist ik dit wel: dan was het iedere dag dezelfde schooltijden, hetzelfde rooster, kleine school. Waarschijnlijk ben ik vergeten hoe spannend het daar ook was in gedurende de eerste dagen.
Naast dat dit mijn droom is, het heel spannend vind, zijn er ook dingen waar ik tegenaan loop zowel thuis als straks op school:
- Contact maken
- Bang om geen vrienden te krijgen
- Bang om te verdwalen/te laat komen
- Dingen durven vragen zonder app
- Schoolspullen in een rugzak
- Onduidelijkheid over lesrooster
- Acceptatie dat ik anders ben
- Omgaan met drukte/overprikkeling (houd me niet tegen om niet te gaan)
Thuissituatie
Thuis gaat het sinds ik weg ben bij mij Mondriaan niet altijd even lekker. Vooral met papa klikt het minder, omdat ik dingen niet goed kan uitleggen en we waarschijnlijk allebei moe en overprikkeld zijn. Mama en hij kunnen mij niet zo goed helpen met mijn angsten, eetstoornis en andere problemen. Tensminste, dat denk ik.
De gesprekken die wij thuis voeren lopen niet altijd goed af en dat is voor niemand leuk. Ik lig verdrietig in bed en mijn ouders ook.
Ik wil heel graag dat het weer goed gaat, dat ik minder angsten heb. Dat de eetstoornis minder wordt, de angst om dik te worden. Daarvoor gaat mijn begeleidster, samen met mama op zoek naar een soort levensloopcoach of hulp die ervaring heeft met mijn problemen. Jammer genoeg weten we nog niet of we een indicatie krijgen voor een WLZ (wet langdurige zorg).
Stek
Over Stek had ik jullie vorige keer ook al wat verteld. Een van mijn begeleidsters van Mondriaan doet haar stinkende best om een plek te creëren voor jongeren zoals ik. Ik ben ook al een aantal keren naar Stek geweest. Ik voel me daar prettig, maar ook daar vind ik dingen lastig. Ik ben bv. bang om dingen fout te doen, initiatieven te nemen, aan te geven wat ik wil doen. Wat ik wel doe soms is gesprek voeren met andere jongeren daar. De slappe lach hebben over gesprekken over bv. alcohol en keihard lachen in loods 5. Afgelopen week zijn we daar namelijk geweest voor een project.
Helaas is a.s. dinsdag alweer mijn laatste keer voor de vakantie. Er wordt wel door iemand nagevraagd of er mogelijkheden zijn voor mij bij Stek als ik naar school ga. Want het liefst wil ik wel blijven gaan. Ik voel dat ik daar nog veel zal kunnen groeien.
Er is een positieve zin die ik op mijn startscherm als achtergrond heb: angsten overwinnen, is simpelweg beginnen.
Daarom ga ik zondag 25 juli met mijn buddy naar de film. Gewoon doen, ook al ben ik bang dat hij het een hele kinderachtige film zal vinden.
Zaterdag ga ik samen met papa, mama, Janna en Mika lunchen bij Zaartje. Dat vind ik ook spannend, maar vooral om de keuze maken en de angst dat ik er enorm van aankom. Maar ja, dat zal voorlopig nog wel zo blijven…
Voorlopig houd ik me maar vast aan die zin op het startscherm. Hoe al mijn uitdagingen verlopen zijn, hoor je de volgende keer!
Puck
Wat goed van je, zo’n positieve zin! Hou vol, en je vader en moeder ook 😉 💙
Lieve Puck,
Wat mooi en dapper geschreven weer.
Veel van jou angsten zullen bij de meeste van je nieuwe klasgenoten ook spelen. Wellicht iets minder sterk omdat zij die stomme stoornis niet hebben.
Moet het perse een rugzak zijn? Neem andere een leuke tas met wieltjes. Of ben je bang dat je dan raar aangekeken wordt.
De meeste beren die op jouw pad liggen, zijn er bij mij ook. En dat is niet fijn.
Mooie spreuk op je scherm.. durf daar ook bij te zetten: iedereen maakt fouten. En, van fouten kan je leren. Je komt er wel !!
Lieve Puck, wat doe je het toch goed, en wat kun je goed onder woorden brengen waar je tegenaan loopt.
Het gaat jou vast lukken om op het MBO je draai te vinden. Je laat je in elk geval niet tegenhouden door je angsten!!
Die wrijvingen thuis daar liepen wij ook tegenaan. Ik denk dat het ook een soort onmacht van je ouders is. Je ziet dat je kind ongelukkig is en dat maakt je als ouder ook boos en verdrietig omdat je de pijn en het verdriet niet weg kunt nemen….
En wat mooi die zin op je startscherm! Goed dat je je dan elke keer bewust wordt dat je je angsten kunt overwinnen.
Onze dochter Benthe is op Instagram begonnen om haar ervaringen daar te delen, ze moest voor school een account aanmaken,het is in het Engels vanwege haar opleiding. Maar misschien vind je het leuk om haar te volgen: @anxiousbenthe
Heel veel plezier met het lunchen en bij de film. Je buddy zal het vast ook een leuke film vinden.
Ik zeg hier altijd tegen Benthe: een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, ofwel niet bang zijn voor wat komt, het vergalt je plezier, en het verloopt vaak anders dan je denkt.
Heel veel succes met je uitdagingen!
Lieve groet.
Elly Gerritsen