20 jaar aan rijkdom
Wat een mooi moment. We hebben lang gedacht dat het ons niet zou lukken, deze mijlpaal te halen. Twintig jaar huwelijk heeft me zoveel meer gegeven, dan ik ooit had kunnen bedenken.
Met die man wil ik kinderen. Het was bijna het eerste, wat in me opkwam, toen ik Paul tijdens een feestje van een gezamenlijke vriendin zag. Ik raakte niet uitgepraat met hem. De zin om hem weer te zien, was groot. Echter, we woonden op zo’n 200 kilometer van elkaar vandaan en dat belemmerde ons, om contact te houden.
Volgens de statistieken zouden we tot de verloren liefdes behoren. Dat we kei werden in het overtreffen van statistieken, wisten we toen nog niet. Op dat moment drong het niet echt tot me door, dat ik hem meer miste, dan ik dacht. Ik was verbaasd over de input die deze jongen op me bleek te hebben. Praktisch 6 maanden later, kwamen we elkaar weer tegen en sloeg de vonk onverbiddelijk over. Onze gemeenschappelijke vriendin had hierin een beetje gestuurd. Want eerlijk is eerlijk, toen zij voorstelde om mee te gaan kamperen met de badmintonclub, had ik niet echt zin om het derde wiel aan de wagen te zijn. Pas toen de naam Paul werd genoemd, ging ik overstag.
De liefde die we op de camping voor elkaar voelden opkomen, is nog steeds bijzonder van aard. Vanaf het allereerste moment klopte onze verbinding en was het op en neer rijden tussen Nieuwerkerk en Heerlen het meer dan waard. Een jaar. Van losse weekenden en veel lange telefoongesprekken. Onze armen werden loom en zwaar, maar onze harten vulden we met liefde, gedurende de uren dat we elkaar veel vertelden. Met tegenzin legden we de telefoon neer, om ons te verheugden op de volgende dag.
Dat we zoveel liefde voor elkaar voelden, bleek onze kracht. Al in het begin van onze relatie, moest ik een hartoperatie ondergaan. Vlak erna besloten we mijn flat te verkopen en een gemeenschappelijk huis te kopen. Samenwonen was het liefste dat we wilden. De maanden die volgden waren een opeenhoping van emoties. Ik was herstellende van mijn operatie, de flat werd snel verkocht en de bouwval die we kochten was weliswaar ons liefdesnest, maar ook een behoorlijke energievreter. Gelukkig hadden we veel hulp en zagen we ons huis steeds mooier worden. Dat ik ondertussen ook nog zwanger was geworden en ten huwelijk was gevraagd lag helemaal in het snelle karakter van ons samenzijn.
20.10.2000
Met onze oudste dochter al ronddobberend in mijn baarmoeder, trouwden Paul en ik op een prachtige zonnige herfstdag. We waren die dag het stralende middelpunt. We genoten van alle familie en vrienden die bij onze trouwerij aanwezig waren. Het is bijna onwerkelijk hoe we door deze dag zweefden. Geluk weerspiegelde in onze ogen en dus ook op de foto’s. Wat kijken we er elk jaar met veel genoegen op terug.
20.10.2020
Twintig jaar huwelijk. Het is amper te bevatten dat we deze mijlpaal samen mogen vieren. Vijf jaar geleden hadden we dat niet kunnen denken. Ik kan me dagelijks afvragen hoe wonderbaarlijk het gegeven is dat Paul er nog steeds is. En wat voel ik me rijk met zijn humor, de tegenstellingen, de komische kritische blikken, onze groeiende discussies en het mooie gezin. Het voelt goed. We mogen ons gelukkig prijzen dat we -met alles wat we voor onze kiezen hebben gekregen- er zo krachtig uit zijn gekomen.
Ik spring vandaag vroeg uit bed. Onze jongste is al op. Ik knuffel hem. De warmte stroomt door mijn lijf. Vanavond eten we met ons hele gezin. Ik verheug me er zo op! En omdat we er niet op uit kunnen, bestel ik een heerlijke verse lasagne van onze eigen pizzeria op de hoek. Met een glaasje wijn en een de tafel gevuld met ons rijkdom, kan ik alleen maar glimlachend toekijken. Dit moment pakt niemand me af.
